Μ Η Ν Υ Μ Α   Π Ρ Ω Τ Ο Χ Ρ Ο Ν Ι Α Σ   2 0 0 4


Ἐν Ἀθήναις τῆ 5ῃ Δεκεμβρίου 2003


Ἀδελφοί μου, Παιδιά μου,

ΥΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ μέ χρηστές προσδοκίες, εὐχές καί δῶρα. Πρόκειται γιά ἐκδηλώσεις ἀγάπης, ἀλλά κι ἐλπίδας. Τίς ἔχουμε καί τίς δυό ἀνάγκη, καθώς οἱ Ἕλληνες φαίνεται πώς εἴμαστε ἀγχωμένοι. Γι` αὐτό καί θέλουμε νά μᾶς σκέπτονται οἱ ἄλλοι, νά νοιώθουμε τή θαλπωρή τῆς ἀγάπης των, νά ζοῦμε μέ ψυχική γαλήνη καί ἀνακούφιση. Τά ἴδια ζητοῦν καί οἱ ἄλλοι ἀπό ἐμᾶς. Ἄν δέν εἴμαστε σέ θέση νά τούς τά προσφέρουμε, πῶς θά τά ἀξιώσουμε γιά μᾶς;

ο - ο - ο
ΠΕΡΑ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ὑπάρχουν καί τά γενικότερα τοῦ κόσμου καί τῆς χώρας μας. Ἀνεργία γιά τούς νέους, πόλεμοι γιά τά συμφέροντα τῶν μεγάλων, διακρίσεις σέ βάρος τῶν μικρῶν, διαφθορά παντοῦ, ξεπεσμός τοῦ ἤθους, ὑποκρισία καί ἀνασφάλεια, ἀδικία γιά τούς ἀδυνάτους, ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν, ἐξασθένιση τῶν ἐρεισμάτων. Καί πάνω ἀπ` ὅλα νοσταλγία γιά αὐθεντικότητα ζωῆς, γιά ὑπέρβαση τῶν ἀδυναμιῶν. Ὁλόκληρη δέσμη πικρῶν καί ἀπογοητευτικῶν διαπιστώσεων.

ο - ο - ο
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ τῶν περισσοτέρων ἀπό τά προβλήματα αὐτά. Καί μαζί της κι ἐμεῖς. Βέβαια ὁ τεχνολογικός πολιτισμός ἔχει κάνει ἄλματα θαυμαστά, πού μεταμορφώνουν καθημερινά τήν Ἑλλάδα σέ μιά χώρα ἀνεπτυγμένη, μέ μεγάλες ἀνταγωνιστικές δυνατότητες. Ἡ διοργάνωση τῆς Ὀλυμπιάδας εἶναι μιά τρανή ἀπόδειξη τῆς ἀλήθειας αὐτῆς. Ὅμως τό πνευματικό σκέλος τοῦ πολιτισμοῦ μας παραμένει ἀτροφικό. Καί ἡ κοινωνία μας χωλαίνει. Τελικά νοιώθουμε ἀνασφαλεῖς, ἀνέστιοι, προβληματισμένοι.

ο - ο - ο
ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙ τήν ταυτότητά της, τά σύνορά της, τόν πλοῦτο τῆς κληρονομιᾶς της. Τίς ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ της τίς μοιράζονται οἱ λαοί της ὡς ἐγγύηση τῆς ἑνότητάς των. Ὁ Χριστιανισμός, στόν ἀντίποδα τῆς ἐκκοσμίκευσης τῶν κρατῶν, καλλιεργεῖ τή συνείδηση τοῦ ὑπεύθυνου προσώπου, ἀποτρέπει τούς φανατισμούς, ἐμπλουτίζει τή κοινωνική ζωή. Ἀλλ` ἐνῶ καταξιώνεται στή λαϊκή βάση, ἀμφισβητεῖται στή πολιτική κορυφή.

ο - ο - ο
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑΧΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΟΡΘΩΣΗ τῶν κακῶν; Ὑπάρχει ἐλπίδα ἀνάκαμψης; Τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας τίς προσδιορίζουμε ἐν πολλοῖς ἐμεῖς. Δέν μποροῦμε ἴσως ὡς μονάδες νά ἀποτρέψουμε τούς πολέμους καί νά λύσουμε τά μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Μποροῦμε ὅμως νά προσευχηθοῦμε ζητώντας τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Μποροῦμε νά ἐφαρμόσει ὁ καθένας στή ζωή του τό δρόμο τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης. Μποροῦμε νά ἐπηρεάσουμε ἀκόμη καί τούς πολιτικούς μας ἡγέτες. Ἄς τά ἐπιχειρήσουμε.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ - ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 2004 ΕΥΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ


Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ