ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2001


Ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά,

ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ γιορτάζουμε μέ τή συνηθισμένη παραδοσιακή θαλπωρή καί μεγαλοπρέπεια τή μεγάλη καί λαοπρόβλητη γιορτή τοῦ Πάσχα, ἀφήνουμε τίς καρδιές μας νά πλημμυρίσουν ἀπό φῶς κι ἐλπίδα καί ζωή. Στή διάρκεια τῆς Μεγ. Ἑβδομάδας ζήσαμε τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ καί δοκιμάσαμε τήν πικρή γεύση τοῦ κόσμου τῆς ἀνομίας καί τῆς ἀδικίας, πού ἀδίστακτος καθώς εἶναι δέν ὑπολογίζει οὔτε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Τόν ἀνεβάζει στό Σταυρό καί τόν καθηλώνει στό ἀτιμωτικό ξύλο, τόν παραδίδει στό θάνατο. Σήμερα ὅμως νοιώθουμε τή χαρά τῆς νίκης.

ΚΑΠΟΥ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ μας ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει ἡ ἀπορία. Τί νόημα μπορεῖ νά ἔχει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τό "θανάτῳ θάνατον πατήσας", ὅταν ζοῦμε σ' ἕνα κόσμο γεμάτο πόνο, φωτιά, μίση καί ἀδικία; Ποιό νόημα ἔχει νά λέμε, μαζί μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο "Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος" ὅταν ὁ θάνατος ἐξακολουθεῖ νά βασιλεύει πάνω στή γῆ; Εἶναι δυνατόν ἡ νύχτα αὐτή, νά εἶναι μιά φευγαλέα διαφυγή ἀπό τή σκληρή πραγματικότητα καί μετά νά ἐπιστρέφει στήν καθημερινή ρουτίνα, στήν κούρσα τοῦ θανάτου;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ. Ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει τό Θεό ὄχι γιατί ἔχει νοῦ, ἀλλά γιατί ἔχει τή δυνατότητα τῆς σχέσης μαζί Του. Νά ὑπάρχει μέ τόν τρόπο ἐλευθερίας ἀπό τή φύση του. Μέσα ἀπ' τήν ἀλήθεια αὐτή ἐκπηγάζει ἡ βεβαιότητα τῆς ἐμπειρίας, πού κινεῖται πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς αὐταπάτης καί ἀγκαλιάζει ὅλη τήν ὕπαρξη. Καί ἡ ἐμπειρία αὐτή εἶναι μοναδική, καταλυτική τοῦ φόβου τοῦ θανάτου, πέρασμα στόν κόσμο τῆς ἀθανασίας. Ἡ νίκη τοῦ θανάτου ἀπό τόν Ἀναστημένο Χριστό εἶναι ἀληθινός θρίαμβος κατά τῆς χρονικότητας.

Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ, ΕΙΝΑΙ πρόσωπο. Μαζί Του μόνο προσωπική σχέση μπορεῖ νά ὑπάρξει, ὄχι ἰδεολογική ἀφηρημένη μεταφυσική θεώρηση. Γι' αὐτό ἡ Ἐκκλησία δέν ἀσχολεῖται μέ "ἀποδείξεις" τῆς Ἀναστάσεως. Μᾶς καλεῖ σέ ἐμπειρική ψηλάφηση τῆς ἀλήθειας, σέ αὐτοψία τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος. Κάτω ἀπό αὐτές τίς προϋποθέσεις ὁ θάνατος ξεπερνιέται ὡς βιολογικό γεγονός φθορᾶς, καί βιώνεται ὡς ὀντολογική ἀναίρεση τῆς θνητότητας, ὡς ἀθανασίας καί αἰωνιότητας περίσσεια. Γι' αὐτό στή γλῶσσα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας ὁ θάνατος σημαίνει τήν Ἀνάσταση, τή ζωή.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Μέ πατρικές εὐχές

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ Ὁ Ἀθηνῶν Χριστόδουλος